"Είμαστε παντού. Ας το συνηθίσουν"

Χιλιάδες άτομα έδωσαν και φέτος το παρόν στην 9η Παρέλαση Υπερηφάνειας που διοργάνωσε o σύλλογος "Lamda Ιstanbul" την Κυριακή το απόγευμα στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης. Η δειλή προσπάθεια που ξεκίνησε το 2003 με την συμμετοχή 50 ατόμων έχει μετατραπεί στο μεγαλύτερο γεγονός των ομοφυλοφιλικών, αμφισεξουαλικών, τραβεστί και τρανσεξουαλικών κοινοτήτων της Τουρκίας.

Το συγκεντρωμένο πλήθος των 10.000 ατόμων, με αφετηρία την πλατεία Ταξίμ κατευθύνθηκε στην πλατεία Τουνέλ, διασχίζοντας τον πεζόδρομο Ιστικλάλ (Μεγάλη Οδός του Πέρα). Με κεντρικό σύνθημα "Είμαστε παντού, ας το συνηθίσουν" οι διαδηλωτές απαίτησαν από την κυβέρνηση την κατάργηση των διακρίσεων και την θέσπιση ίσων δικαιωμάτων για όλους.

Στα κύρια αιτήματα των διαδηλωτών βρισκόταν η συμπερίληψη εννοιών όπως " σεξουαλικός προσανατολισμός" και "ταυτότητα φύλου" στο άρθρο 10 του τουρκικού Συντάγματος, η τροποποίηση της νομοθεσίας κατά των εγκλημάτων μίσους, και η παροχή συνδικαλιστικών δικαιωμάτων στις εκδιδόμενες γυναίκες.

Οι διαδηλωτές κρατώντας ταμπέλες στα Τουρκικά, τα Κουρδικά και τα Αρμενικά φώναζαν ρυθμικά συνθήματα όπως : "Οι Ομοφυλόφιλοι δεν θα σωπάσουν", "Δεν είμαστε στα νοσοκομεία αλλά στους δρόμους", "Μην σταματάς, βροντοφώναξε πως υπάρχουν ομοφυλόφιλοι" . Πολιτικά συνθήματα ακούστηκαν επίσης όταν οι διαδηλωτές αποδοκίμασαν την απόφαση του Ανώτατου Εκλογικού Συμβουλίου, που αφορούσε στην αφαίρεση της βουλευτικής ιδιότητας του ανεξάρτητου Κούρδου βουλευτή Χατίπ Ντιτζλέ, λόγω τελεσίδικης καταδικαστικής απόφασης. Ο πρώην βουλευτής είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση για δήλωσή του το 2007, που είχε αξιολογηθεί ως προπαγάνδα υπέρ του PKK.

Οι ανεξάρτητοι Κούρδοι βουλευτές, Ερτουρούλ Κιουρκτσού, Σεμπαχάτ Τουντζέλ και Σιρί Σουρεγιά Οντέρ και η βουλευτής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού κόμματος, Μελντά Ονούρ στήριξαν την πολιτικοποιημένη Παρέλαση Υπερηφάνειας, βαδίζοντας στην πρώτη σειρά της πορείας μαζί με μια ομάδα γονιών ομοφυλόφιλων παιδιών.

Οι διαδηλωτές κατά τη διάρκεια της πορείας γουχάισαν το καινούργιο εμπορικό κατάστημα του ομίλου Ντεμίρορεν, ζητώντας την άμεση κατεδάφισή του ενώ αργότερα αποδοκίμασαν ένα φροντιστήριο ξένων γλωσσών που δεν δέχτηκε να εγγράψει μια τρανσέξουαλ στα τμήματά του, καθώς και ένα μαγαζί ρούχων που δεν επέτρεψε σε μια τρανσέξουαλ να εισέλθει στα γυναικεία δοκιμαστήρια. 

H Παρέλαση Υπερηφάνειας έφθασε στο τέλος της τερματίζοντας στην πλατεία Τουνέλ γύρω στις 7 το απόγευμα. Μετά τη περισυλλογή της γιγαντιαίας rainbow flag, τύμπανα και σφυρίκτρες άρχισαν να δίνουν ρυθμό στον κόσμο. Την στιγμή που ο κόσμος λικνιζόταν στους ρυθμούς της μουσικής του υπαίθριου πάρτι ένας διαδηλωτής κατακτούσε με τις σημαίες του το ψηλότερο μέρος της πλατείας, την κορυφή του μεταλικού πύργου που είναι τοποθετημένoς στο κέντρο της.

Οθωμανικές τουλίπες

Η μανία της τουλίπας έχει σαρώσει την Πόλη τα τελευταία χρόνια.Μικρά σουβενίρ από το Σουλτάναχμετ, λογότυπα μεγάλων εταιριών, τουριστικές καμπάνιες, φιλοξενούν την μορφή της - μέχρι και τα παραδοσιακά ποτηράκια του τσαγιού έχουν το καμπυλωτό της σχήμα.

Αυτό για ένα Δυτικό μπορεί να φαίνεται περίεργο καθώς στο μυαλό του η τουλίπα είναι συνδεδεμένη με την Ολλανδία. Μπορεί στις Κάτω Χώρες να πραγματοποιούνται συστηματικές καλλιέργειες του φυτού, όμως η αλήθεια είναι ότι έφθασε στη Βόρεια Ευρώπη μόλις τον 16ο αιώνα. Η πραγματική περιοχή προέλευσης της τουλίπας είναι η Κεντρική Ασία και ο Καύκασος, κτήσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εκείνη την εποχή.

Η τουλίπα έγινε δημοφιλής στην Αυτοκρατορία επί Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς και δεν άργησε να κατακλύσει τα παρτέρια των ανακτόρων και τους αυτοκρατορικούς κήπους. Το ευγενές φυτό ταυτίστηκε γρήγορα με την Υψηλή Πύλη και τους ανώτερους αξιωματούχους της και έγινε το έμβλημα της Οθωμανικής Κωνσταντίνιγιε (Κωνσταντινούπολης). Τον 18ο αιώνα η Αυτοκρατορία στο πλαίσιο του εξευρωπαϊσμού της, ανέπτυξε τα γράμματα και τις τέχνες και εισήγαγε ευρωπαϊκές συνήθειες στην καθημερινή ζωή. Την ίδια στιγμή οι καλλιέργειες της τουλίπας είχαν φθάσει στο απώγειό τους και το διακοσμητικό της μοτίβο χρησιμοποιούνταν παντού. Έτσι αυτή η περίοδος έμεινε γνωστή στην ιστορία ως περίοδος της τουλίπας (lale devri).

Η Μητροπολιτική Δημαρχία Κωνσταντινουπόλεως τα τελευταία 6 χρόνια, θέλοντας να επαναφέρει το χαμένο σύμβολο της πόλης της, διοργανώνει κάθε Απρίλιο το Διεθνές Φεστιβάλ Τουλίπας. Κατάφυτες πλατείες, κήποι και παρτέρια χρωματίζουν το γκρίζο σκηνικό της Πόλης από άκρη σ'άκρη. Φέτος σύμφωνα με τις δηλώσεις του Δημάρχου Καντίρ Τόπμπας φυτεύθηκαν 20 εκατομμύρια βολβοί. Το Φεστιβάλ διαρκεί ένα μήνα και το μεγαλύτερο μέρος των εκδηλώσεων πραγματοποιείται στο Άλσος του Έμιργκιαν.

Εξαιτίας της φετινής αργοπορημένης άνοιξης, αρκετές τουλίπες δεν είχαν προλάβει να ανθίσουν όταν επισκέφθηκα το άλσος. Η πρώτη εικόνα που αντίκρυσα στην είσοδο ήταν ένας μικρός πρίγκηπας που έτρεχε γύρω από τις τουλίπες. Το έθιμο λέει πως πριν ή μετά από την τελετή περιτομής του κάθε αγοριού, η οικογένεια ντύνει το παιδί με την παραδοσιακή στολή του Αγά και τον περιφέρει έξω για να τον επιδείξει. Η μητέρα του μου είπε πως το παιδί δεν γνώριζε ακόμα για την εγχείρηση της περιτομής - λογικό αν αναλογιζόταν κανείς την ανεμελιά του βαδισματός του.

Μέσα στο άλσος, λειτουργούν 3 δημόσια αναψυκτήρια που στεγάζονται στις ανακαινισμένες οθωμανικές επαύλεις, το κίτρινο, ροζ και άσπρο κιόσκι. Εκεί οι κοσμικοί απολαμβάνουν το ρόφημα ή το γλυκό τους την ώρα που οι πιο παραδοσιακοί κάνουν ομαδικά πικ νικ με την οικογένεια τους στις πρασινάδες. Απέναντι από την τεχνητή λίμνη του άλσους παχουλές κυρίες με λουλουδάτες μαντήλες τρώνε ηλιόσπορους, ατενίζοντας τους μικρούς καταράκτες. Στην σημερινή Τουρκία ο ηλίανθος θα είχε σίγουρα μεγαλύτερη απήχηση από τις τουλίπες ως εθνικό φυτό.

Μέσα από την πολύχρωμη γιορτή η Δημαρχία δεν παρέλειψε να μεταδώσει και τα εθνικά της φρονήματα στους επισκέπτες. Το γεωγραφικό περίγραμμα της Τουρκίας σχηματισμένο με κόκκινες τουλίπες πάνω σε μια πλαγιά ήταν ενδεικτικό. Επίσης τρομερό ενδιαφέρον παρουσίαζαν γύψινες κατασκευές σε σχήμα τουλίπας, που είχαν φιλοτεχνηθεί από διαφόρους ζωγράφους. Σε μία από αυτές στην μία πλευρά παρουσιαζόταν η μορφή του Κεμάλ Ατατούρκ και στην άλλη μια οθωμανική γαλέρα, ενώ στο κορμό και τα φύλλα της ένας περιστρεφόμενος Δερβίσης.

Πέρα από την εθνικιστική προπαγάνδα και κάποιες κακόγουστες στιγμές, το Φεστιβάλ είναι μια ξεχωριστή εμπειρία που αξίζει να ζήσετε όσοι θα επισκεφθείτε την Κωνσταντινούπολη μέχρι τα τέλη Απριλίου.

Φωτογραφίες από την συγκέντρωση αλληλεγγύης των εξεγερμένων λαών της Μ. Ανατολής στην Κωνσταντινούπολη

Ελευθερία...

Το βράδυ της Τετάρτης μια ομάδα εκατοντάδων ατόμων συγκεντρώνεται στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης

για να συμπαρασταθεί στους εξεγερμένους λαούς της Μέσης Ανατολής.

Κρατώντας ένα μαύρο πανό που έγραφε "Από την  (πλατεία) Ταχρίρ στον κόσμο ξεσηκωμός, επανάσταση, ελευθερία",

φωνάζοντας συνθήματα στα Τουρκικά και Αραβικά,

κρατώντας πλακάτ και σημαίες, έδειξαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους.Μερικά από τα πλακάτ έγραφαν 

 "Χθες ήμασταν όλοι Τυνήσιοι, σήμερα είμαστε όλοι Αιγύπτιοι, αύριο θα είμαστε όλοι ελεύθεροι",

"Oι Αραβικοί λαοί γκρεμίζουν τους πύργους του Μάγκρεπ",

"H αγορά του Καϊρου ενάντια στο Μουμπάρεκ"

"Εμπρος στην επανάσταση".

Μια άλλη Αθήνα, ένας διαφορετικός Αθηναίος...Αthensville

Δεν μπορούσα να σκεφτώ ιδανικότερη ανάρτηση που να αφορά στην Αθήνα από μια συνέντευξη με τον Αthensville. O Τάσος λοιπόν μου μίλησε για το Αθηναϊκό του μπλογκ, την νέα ομάδα δράσης πολιτών που δημιούργησε με τον δημοσιογράφο Δημήτρη Ρηγόπουλο και φυσικά την Αθήνα.

Αρχικά θέλω να μου πεις για την σχέση σου με την Αθήνα και πως ξεκίνησε η ιδέα σου για το Athensville;
Η αγάπη μου για την Αθήνα οφείλεται μάλλον στον πατέρα μου. Ήταν Αθηναιολάτρης. Με είχε κάνει σε προχωρημένη ηλικία. Είχε ζήσει το μεγαλείο της παλιάς Αθήνας, οπότε είχα πάρα πολλές αναφορές από εκεί. Μου περιέγραφε το Μεταξουργείο, τις παλιές γειτονιές του κέντρου αλλά και τις καντάδες, τα τραγούδια που τραγουδούσαν τότε. Είχε πάντα την περηφάνεια ότι ήταν Αθηναίος, η οικογενειά του είναι εδώ και 150 χρόνια στην Αθήνα.
Το Athensville το ξεκίνησα το καλοκαίρι του 2009.Περνούσα καθημερινά από την Ομόνοια αλλά και τις άλλες υποβαθμισμένες συνοικίες του κέντρου για να πάω στη δουλεία μου. Έβλεπα ότι το πρόβλημα το οποίο υπάρχει σε αυτές τις περιοχές δεν αναφερόταν στα μίντια όπως θα έπρεπε. Έτσι είπα να ξεκινήσω το μπλογκ για να υπάρχει και μια φωνή που θα παρουσίαζε την πραγματική κατάσταση.

Τι θέματα αντικατοπτρίζονται στο ιστολογιό σου;
Ο αναγνώστης έχει την αίσθηση ότι περπατάει στι γειτονίες που περπατάω και παρατηρεί αυτά που παρατηρώ. Η επισκεψιμότητα του ιστολογίου έχει φτάσει ημερησίως τους 2.000 μοναδικούς επισκέπτες. Πιστεύω πως πέτυχε γιατί δεν ήταν προσωποκεντρικό, όπως πολλά μπλογκ που εκφράζουν σκέψεις και συναισθήματα του εκάστοτε μπλόγκερ. Το κάνω και εγώ κάποιες φορές, γιατί ο αναγνώστης μπορεί να ταυτιστεί πιο εύκολα, όμως για μένα πρωταγωνίστρια είναι η πόλη.

Ποια είναι η άποψη σου για την Αθήνα; Παραμένει στάσιμη ή νιώθεις πως αλλάζει;
Η νοοτροπία των ανθρώπων παραμένει ακόμη στάσιμη, αλλά είμαι αισιόδοξος. Νομίζω ότι τα χειρότερα πέρασαν. Έχω την αίσθηση ότι η χειρότερη χρονιά για το κέντρο ήταν το 2009. Τώρα απλώς έχει μείνει το κατακάθι αυτού του πράγματος, αλλά αναπτύσσεται μια νέα λογική, ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε προτάσεις και αποφάσεις. Έχουμε ξεχάσει να παίρνουμε αποφάσεις. Η γενιά μας αλλά και όλοι αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία μόνο διαχειρίζονταν, δεν πρότειναν. Θα πρέπει να προτείνουν τολμηρά πράγματα, όχι να στέκονται και να χρονοτριβούν για το αν θα μεγαλώσει ένα πεζοδρόμιο ή όχι. Να προβούν σε δραστικές αλλαγές, να αναδείξουν το αστικό παρελθόν της Αθήνας με αναπλάσεις. Τώρα νομίζω ξεκινάει σχέδιο ανάπλασης από την Ομόνοια μέχρι τα Πατήσια, με σκοπό να αναδείξει την παλιά αθηναϊκή αίγλη του κέντρου.


Εμείς γνωριστήκαμε σε ένα ταξίδι σου στην Κωνσταντινούπολη. Τι σου έκανε εντύπωση εκεί;
Αυτό που ζήλεψα στην Κωνσταντινούπολη είναι η καθαριότητα και η τάξη. Βλέπεις γύρω σου ότι σύνεχεια φτιάχνεται κάτι καινούργιο. Αυτό μπορεί να είναι διφορούμενο βέβαια, αλλά εμένα μου αρέσει που ασχολούνται τόσο ενεργά με την πόλη. Πολλοί πιστεύουν ότι η Κωνσταντινούπολη προσπαθεί να γίνει Ντουμπάι, εγώ δεν συμφωνώ. Στην μια πλευρά της πόλης, βλέπεις ουρανοξύστες και στην άλλη μαχαλάδες. Μου αρέσει αυτή η μίξη. Δεν έχει βέβαια τις δημοκρατικές ελευθερίες που συναντάει κανείς στην Αθήνα, αλλά με εντυπωσίασαν τα συνεχή έργα.

Θέλω να μου μιλήσεις για την καινούργια ομάδα που έχετε δημιουργήσει εσύ με τον Δημήτρη Ρηγόπουλο, τους Αtenistas.
Ξεκίνησε τον Ιούλιο. Ο Δημήτρης με προσέγγισε στέλνοντας μου ένα μήνυμα γιατί και αυτός είχε βαρεθεί να ακούει μόνο κούφια λόγια. Λόγια, λόγια, λόγια χωρίς αντίκρυσμα που ακούμε όλοι τα τελευταία 30 χρόνια. Τον Δημήτρη δεν τον ήξερα προσωπικά αλλά μόνο μέσα από την δουλειά του στις στήλες του στην Lifo και στην Καθημερινή, που αφορούσαν στην Αθήνα. Βρεθήκαμε και αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μια ομάδα που θα είχε κοινή νοοτροπία, μια ανοιχτή κοινότητα που θα δρούσε για το καλό της Αθήνας. Δεν θέλαμε να μπλέξουμε με το ελληνικό φαινόμενο των πολλών αρχηγών και των συνεχών καβγάδων. Αυτό είναι και το μυστικό των Atenistas, ότι δηλαδή υπάρχει ένα μικρός πυρήνας που κινείται πολύ γρήγορα και μεθοδικά.Επιλέγουμε δράσεις που είναι εύκολα εκτελέσιμες. Έχουμε ελάχιστους πόρους. Σε κάθε δράση ο συμμετέχων προαιρετικά δίνει 2 ευρώ, και έτσι καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε 15 δράσεις με συνολικό κόστος 800 ευρώ.

Ποιοι είναι οι στόχοι των Αtenistas για το μέλλον;
Στο χέρι μας είναι να κάνουμε την καθημερινότητά μας ομορφότερη. Είμαστε μια γενιά που ταξιδεύουμε σε πόλεις του εξωτερικού. Όταν γυρνάμε πίσω, λέμε γιατί και η Αθήνα να μην είναι έτσι; Θέλουμε πεζόδρομους, ποδήλατα. Βγαίνουμε έξω και τα θαυμάζουμε, ενώ μπορούμε να τα έχουμε και στην δική μας πόλη. Ουσιαστικά αυτό θέλουν οι Atenistas, μια καλύτερη, πολύχρωμη, πιο ανοιχτή πόλη.

Κάποιοι σας έχουν κατηγορήσει και σας έχουν προσδώσει την ταμπέλα κινήματος...
Δεν είμαστε αυτό που μας έχουν προσδώσει και δεν θέλουμε να είμαστε. Δεν νομίζω ότι αφαιρεί κάτι από την πόλη μια τέτοια ομάδα. Είμαστε μια ομάδα δράσης. Μπορεί να μας κατηγορούν ότι κάνουμε τραλαλά, παιχνιδάκια και ότι φυτεύουμε λουλουδάκια αλλά αυτό ξέρουμε και αυτό κάνουμε, δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με πράγματα που δεν γνωρίζουμε. Δεν κατεχόμαστε από εκλεκτικισμό, ούτε έχουμε προφίλ διανοούμενου, όπως άλλες ομάδες. Εμείς απευθυνόμαστε σε όλο τον κόσμο και δεν αναλωνόμαστε σε θεωρητικές συζητήσεις, κάνουμε άμεσα πράξη υλοποιήσιμους στόχους. Καθαρίζουμε, κάνουμε συμβολικές εκδηλώσεις, αναδεικνύουμε την ιστορία της πόλης. Δεν έχουμε κάνει καμία διφορούμενη κίνηση. Ποιός έχει αντίρρηση στο να φυτευτούν φυτά ή στο να καθαριστεί ένα οικόπεδο; Δεν είμαστε πολιτική ομάδα, αυτό θέλω να το τονίσω. Ο καθένας μπορεί να έχει την πολιτική του άποψη, έξω από την ομάδα.

Κάποιοι σας κατηγόρησαν επίσης ότι κρυβόσασταν πίσω από την προεκλογική καμπάνια του Καμίνη και ότι συμβάλλατε στο να εκλεγεί. Τι απαντάς σε αυτό;
Το γεγονός ότι για πρώτη φορά έβγαινε στους δρόμους κόσμος χωρίς πολιτική ή κομματική ταυτότητα νομίζω ότι συμπαρέσυρε ευνοϊκά τον νέο Δήμαρχο Αθηνών. Έλεγε ότι αγαπούσε την Αθήνα χωρίς να προβάλλει τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις. Η αίσθηση του νέου, του έδωσε ώθηση και τον πήγε ένα βήμα πιο μπροστά. Ήταν ο εκπρόσωπος του νέου, αντίθετα με τον Κακλαμάνη, που ήταν ο εκπρόσωπος της Αθήνας που είχαμε δει και δεν θέλαμε πια. Δεν είχαμε καμία επαφή μαζί του. Εμείς δημιουργηθήκαμε πολύ πριν ο Καμίνης ανακοινώσει την υποψηφιοτητά του.

Οι Αtenistas έχουν εξελιχθεί σε κάτι μαζικό. Τι νούμερα προσεγγίζει η προσέλευση του κόσμου;
Στο facebook έχουμε 34.000 υποστηρικτές, αυτό βέβαια δεν σημαίνει και κάτι. Τώρα αυτοί που έχουν συμπληρώσει φόρμα ενδιαφέροντος και λαμβάνουν τις ειδοποιήσεις για τις δράσεις είναι γύρω στους 6.000. Σε κάθε δράση ο αριθμός διαφέρει. Η μεγαλύτερη προσέλευση ήταν στις συγκεντρώσεις στην Ομόνοια, την Κοτζιά και την Αγία Ειρήνη που κυμαινόταν ανάμεσα σε 1000 με 1500 άτομα. Υπάρχουν και άλλες δράσεις που χρειαζόμαστε μόνο μερικές δεκάδες. Δεν θέλουμε να έρθει ο άλλος και να κάθεται να κοιτάει.Ευχαριστούμε όλο τον κόσμο που μας στηρίζει.

Ποιά θεωρείς ότι ήταν η πιο σημαντική σας δράση μέχρι τώρα;
Όλες είχαν την νοστιμιά τους, η κάθε μια για διαφορετικό λόγο. Αυτή που ξεχωρίζω όμως είναι η δράση στην Πλατεία Κοτζιά. Ήταν η πρώτη μαζική δράση και είχαμε πολύ άγχος για το πως θα πάει. Ήταν πολύ ωραίο το συναίσθημα. Η πλατεία Κοτζιά υπό το φως των κεριών ήταν μια πολύ όμορφη εικόνα. Συμβολικά θέλαμε να δώσουμε το μήνυμα ότι το φως κατάφερε να εισχωρήσει και σε αυτή την περιοχή ανεξάρτητα από το ποιός θα ήταν ο Δήμαρχος την νέα χρονιά. Επίσης μετά τη συγκέντρωση στην Πλατεία κατευθυνθήκαμε προς την Πλατεία Ομονοίας, περνώντας από τους δρόμους που ζουν οι μετανάστες. Ήρθαμε κοντά τους, δεν υπάρχει λόγος να τους φοβάσαι. Χρειάζεται να λέμε τα αυτονόητα; Είναι άνθρωποι και αυτοί. Δεν μπορούμε να ζούμε μέσα σε προκαταλήψεις.

# Όλες οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στη συγκεκριμένη δημοσίευση είναι από το blog του Athensville και από το site της ομάδας Atenistas

Για το blog του Athensville : http://athensville.blogspot.com/
Για το site της ομάδας Atenistas : http://www.atenistas.gr/