Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Τα ξεχασμένα λαμπάκια

Πόλη : Κωνσταντίνούπολη
Μέρος : Ο εμπορικότερος δρόμος της Τουρκίας, Ιστικλάλ Τζαντεσί

Όλα φαίνονται να είναι σε τάξη στον πολυσυλλεκτικό - πολυπολιτισμικό δρόμο της άτυπης πρωτεύουσας του Τουρκικού κράτους, που θα έκανε την Ερμού να αισθάνεται σύνδρομο κατωτερότητας. Το οξύμωρο όμως βρίσκεται, όχι πάνω στον δρόμο, αλλά λίγα μέτρα πάνω από τα κεφάλια των δεκάδων χιλιάδων περαστικών, που την διασχίζουν συνήθως βιαστικά.



Χιλιάδες άσπρα λαμπάκια, φωτιστικά, και μια επιγραφή στα τουρκικά, που μας εύχεται για την νέα χρονιά, όχι μόνο στολίζουν ακόμα το μεγάλο πεζόδρομο αλλά είναι κάθε βράδυ σε λειτουργία, τέσσερεις μήνες μετά από την Πρωτοχρονιά (!). Φωτάκια που σχηματίζουν χιονάνθρωπους, νιφάδες χιονιού και άλλα τέτοια ευφάνταστα δίνουν την εντύπωση μια αναχρονιστικής, χριστουγεννιάτικης ατμόσφαιρας σε ένα μουσουλμανικό κράτος, στην καρδιά της άνοιξης (!!!).



Δυστυχώς η ιδέα του Δήμου Μπέιογλου να αναδείξει ακόμα περισσότερο τον ιστορικό δρόμο του Πέρα, με αφορμή την Πολιτιστική Πρωτεύουσα 2010, πέφτει στο κενό. Προσωπικά  η μεγάλη οδός σε αυτό της το χάλι μου φέρνει συνειρμικά στο νου τον Δήμο Ρέντη περασμένων χρονών, που είχε καθόλη την διάρκεια της χρονιάς υπολλείματα στολισμών από το αποκριάτικο καρναβάλι.
Μήπως πρέπει να το σκεφτούν ξανά εκεί στην δημαρχία;

9 σχόλια:

  1. Καταρχάς καλή αρχή και καλορίζικο το νέο ιστολόγιό σου. Επειδή μάλλον είμαι και ο πρώτος που κάνει σχόλιο, ελπίζω να έχω και καλό ποδαρικό.
    Θα είναι όμως γιατί μας συνδέουν άρρηκτα δύο τουλάχιστον από αυτά που επισημαίνεις ως κύρια χαρακτηριστικά στο προφίλ σου. Κρητικός και εγώ από καταγωγή, Πολίτης από επιλογή, ενώ και με την Αθήνα με συνδέουν πολλά, και πρώτα από όλα η μάνα μου.
    Λοιπόν, μετά από τον ναρκισσιστικό πρόλογο και τις ευχές να σχολιάσω επί της ουσίας και την πρώτη σου ανάρτηση.
    Καταρχάς χαίρομαι που δεν ξεκινάς με έναν ύμνο της Πόλης, αλλά με ένα κριτικό κείμενο.
    Όταν αγαπάς έναν τόπο και τον νοιώθεις δικό σου δεν χρειάζεται να το αποδείξεις. Άλλωστε και η καλόπιστη κριτική αγάπη φανερώνει.
    Επί της ουσίας τώρα. Δεν φαντάζεσαι πόσο συμφωνώ με όσα γράφεις. Βρίσκομαι και εγώ κάθε μέρα στην Ιστικλάλ, συνήθως για δουλειά, και όλη αυτή η πανηγυριώτικη ατμόσφαιρα και η φανταιζί εικόνα που δίνουν τα λαμπάκια ομολογώ πως με εκνευρίζει πλέον.
    Νομίζεις πως περπατάς μονίμως σε ένα συνοικιακό λούνα πάρκ. Η εντυπωσιακή αρχικά ιδέα να στολιστεί όλος ο Ισιος Δρόμος με φώτα που θυμίζουν τα άστρα του ουρανού και δίνουν τη γιορτινή ατμόσφαιρα που χρειάζεται στο γύρισμα του χρόνου, κατάντησε ένα κιτσάτο, γλυκερό, τουρκομπαρόκ ντεκόρ. Επισημαίνω πως εκτός από το ότι σε μερικά σημεία τα λαμπάκια έχουν αρχίσει και σβήνουν, προκαλώντας ακανόνιστα σκοτεινά κενά, υπάρχουν και τα κατεξοχήν χριστουγεννιάτικα σύμβολα που βγάζουν μάτι, δηλαδή τα αναβοσβήνοντα αστεράκια, και κυρίως αυτοί οι ανεκδιήγητοι Αη Βασίληδες με το έλατο αγκαλιά! Έλεος!
    Δυστυχώς οι κατά τα άλλα αγαπητοί, συμπαθείς και άξιοι γείτονές μας, εμφορούνται μερικές φορές από άσκοπες εμμονές και συμπλέγματα, που δημιουργούν και τα σχετικά στερεότυπα.(όπως κάθε πολλοί άλλοι δηλαδή, δεν εξαιρώ τους Έλληνες, απλά δεν είναι τώρα αυτοί το θέμα μας).
    Το σύμπλεγμα πολλών Τούρκων, ειδικά των επαρχιωτών νεόπλουτων που κατακλύζουν (και διοικούν τώρα) την Πόλη, είναι να αποδείξουν ότι είναι Ευρωπαίοι και δικαιούνται άρα την είσοδο τους στην Ε.Ε. κατ' επέκτασιν. Και αυτό το κάνουν καθώς νοιώθουν πως πολλοί Ευρωπαίοι δεν τους αισθάνονται (και κακώς) ισάξιους τους πολιτισμικά.
    Από την άλλη η μεγαλομανία και η συμπλεγματική "εθνική υπερηφάνεια" τους κάνει να μη θέλουν να δείξουν αυτή την εμμονή φανερά, αλλά να την καλύψουν πίσω από εικόνες "μεγαλείου" και εθνικής αυταρέσκειας.
    Κάτι τέτοιο συμβολίζει κατά τη γνώμη μου και ο στολισμός της Ιστικλαλ με τα ανεκδιήγητα λαμπάκια.
    Δηλαδή για να κάνω πιο γλαφυρό αυτό που εννοώ:
    "Στολίζουμε στα μέσα Δεκεμβρίου με τα λαμπάκια το δρόμο, όπως θα γινόταν σε κάθε ευρωπαϊκή μεγαλούπολη παραμονές Χριστουγέννων, να τα βλέπουν και οι κουτόφραγκοι οι τουρίστες που μας νομίζουν απολίτιστους, να δουν αυτοί τι ωραία που ξέρουμε να στολίζουμε και εμείς την πόλη μας τις γιορτές. Όμως να μη μας περάσουν και για τίποτα κομπλεξικούς χωριάτες που μιμούνται τους Ευρωπαίους, δεν έχουμε ανάγκη εμείς για κάτι τέτοιο, ούτε και τα βάλαμε για τα Χριστούγεννα τα λαμπάκια, Θεός φυλάξοι (ή μάλλον Αλλάχ φυλάξοι, γιατί είμαστε και πιστοί άνθρωποι). Τυχαία μπήκαν εκείνες τις ημέρες (και φέτος και κάθε χρόνο που μπαίνουν παρόμοια τυχαία μπαίνουν). Να η απόδειξη , εμείς τα αφήνουμε μέχρι το καλοκαίρι, τουλάχιστον. Γιατί; Γιατί γιορτάζουμε την πολιτιστική μας πρωτεύουσα έτσι. Όσο για τα αστεράκια, τους Αη Βασίληδες και τα έλατα, αυτά, απλά είναι διακοσμητικά στοιχεία, δεν έχουν κανέναν άλλο συμβολισμό για εμάς."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΕΔΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΔΕΚΤΟ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ
    Η πόλη που ζούμε, η Πόλη μας, είναι ένας από τους πιο ιστορικούς και πιο όμορφους τόπους στον κόσμο. Σε μία θέση απολύτως μοναδική, δεκάξι αιώνες πρωτεύουσα αυτοκρατοριών, η Κωνσταντινούπολη είναι από τη φύση της λαμπρή και απαστράπτουσα. Δεν χρειάζεται φτηνιάρικα στολίδια ούτε και τη μίμηση ξένων προς τον τόπο αισθητικών προτύπων για να αναδείξει την ομορφιά της (και τα λαμπάκια της Ιστικλάλ δεν είναι το μόνο τέτοιο κακόγουστο παράδειγμα).
    Η ομορφιά της Πόλης μιλάει από μόνη της. Εμείς που επιλέξαμε να έρθουμε να κατοικήσουμε εδώ το βλέπουμε και το ζούμε κάθε μέρα. Αρκεί να το καταλάβουν, να το συνειδητοποιήσουν και όσοι έχουν σήμερα την τύχη της Πόλης στα χέρια τους.
    Γιάννης Γ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ελάτε μωρέ, μην γκρινιάζετε :) Σε εμάς που δεν είμαστε μόνιμοι κάτοικοι της Πόλης, μας λείπουν ακόμη και αυτά τα χαλασμένα λαμπάκια :) Καλή αρχή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κωστή , σήμερα μου έλεγε ο μαθητής μου (που θα γνωρίσεις ) για το πώς είναι για τους Τούρκους τα Χριστούγεννα , ότι αυτός και οι φίλοι του τρώνε γαλοπούλα , και πως πριν κάποια χρόνια έτυχε η Πρωτοχρονιά να συμπέσει με κάτι δικό τους - μη με ρωτάς!οπότε δεν έπρεπε να πιούν , αλλά και πως να μην πιούν πρωτοχρονιάτικα και είχανε μεγάλο θέμα. Θυμήθηκα λοιπόν το ποστ σου και του είπα για την Ιστικλαλ , και μου απάντησε ότι ναι είναι πολύ φυσικό να έχουν ξεμείνει εκεί τα Χριστουγεννιάτικα , γιατί για αυτούς δεν είναι χριστουγεννιάτικα , αλλά στολίδια γενικώς , δεν τα βλέπουν όπως εμείς. Δεν υπάρχει αυτή η έντονη σύνδεση στο κεφάλι τους.

    Μετά περάσαμε έξω απο ένα ιντερνασιοναλ σχολείο , μου εξήγησε λοιπόν τι συμβαίνει με τα παιδιά κάθε Χριστούγεννα , σκοτωμός. Γιατί κάτι ακούγεται στο σχολείο για τον Άη Βασίλη , όλα τα παιδιά βέβαια πάνε σπίτι και ρωτάνε τους γονείς. Την επομένη μέρα , τα μισά πάνε να ανακοινώσουν ότι υπάρχει και τα άλλα μισά ότι δεν υπάρχει!!Καταλαβαίνεις μπλέξιμο !! Μερικές φορές οι γονείς διαμαρτύρονται στο σχολείο , με αφορμή τον Άη Βασίλη. :)

    ελένη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι γελοίος μιμητισμός τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια στην Ιστικλάλ.
    Αυτό να πεις στον φίλο σου αγαπητή Ελένη.
    Μιμούνται τους Ευρωπαίους γιατί θέλουν να δείξουν ότι είναι Ευρωπαίοι. Προσωπικά δεν έχω καμία αμφίβολία ότι η Τουρκία ανήκει στην Ευρώπη, ιστορικά και πολιτισμικά. Αυτό αν θές το κουβεντιαζουμε πως το εννοώ.
    Οι ίδιοι, οι τουλάχιστον αυτοί που βάζουν τα λαμπίονια, δεν φαίνεται να είναι πεπεισμένοι για αυτό.
    Αν τα λαμπάκια δεν ήταν τόσο εξόφθαλμα Χριστουγεννιάτικα, δεν θα υπήρχε θέμα.Αλλά διάλεξαν ακριβώς αυτό το είδος της διακόσμησης που προκαλεί το σχόλιο...
    Αντε Κωνσταντίνε, βάλε και κανένα άλλο θέμα να σχολιάσουμε, φτάνει με τα λαμπάκια :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλώς τον!

    Καλορίζικο το blog Νεοπολίτη μου, να σου ζήσει και να σου φέρει πολλές χαρές, φιλίες με ωραίους ανθρώπους, αντιπαραθέσεις με έξυπνα μυαλά και πολλά-πολλά σχόλια και κλικ!

    Ωραίο το έκανες το layout! Πέρα από τα Τουρκικά που τα μιλάς φαρσί, δεν πας καθόλου πίσω και στην html!!

    ΥΓ: Ευχαριστώ για την προσθήκη στο blogroll.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΝεοΠολίτη καλή αρχή & καλή πορεία!
    Τα λαμπάκια εδώ μου θύμισαν τα εξής 2:

    Μέρες Πρωτοχρονιάς στην Πόλη, και λόγω κρύου η παρέα μου φορούσε έναν σκούφο ΑηΒασίλη...το πόσο προκαλούσε θετική αντίδραση στα σχολιαρόπαιδα το μεσημέρι κατά το σχόλασμά τους που μας πετύχαιναν στο δρόμο!!!
    Πάσχα, και πέρασμα από βιτρίνες φουρνο-ζαχαροπλαστείων στα Ταταύλα ή στη Χαλκηδόνα: ανάμεσα στα σοκολατένια αβγά...και σοκολατένιοι ΑηΒασίληδες, όπως και σοκολατένια ελαφάκια...
    Εγω λέω, καλό είναι και το σουρεάλ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλιά σας. Πραγματικά δεν περίμενα ότι θα μπορούσε να συζητηθεί τόσο το θέμα. Γιώργο έχεις απόλυτο δίκιο...
    Ζούμε για να αγαπάμε τα σουρεάλ!!!
    Γιάννη η επόμενη ανάρτηση θα έρθει μέχρι το βράδυ.
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. συμφωνώ με τον Στέλιο... Σε εμάς που λατρεύουμε την Πόλη, χωρίς να ζούμε μόνιμα εκεί, μας λείπουν ακόμη και τα λαμπάκια κι ένα σωρό άλλα "στραβά" της, που ενώ τα εντοπίζουμε, τα απολαμβάνουμε. Παρεμπιπτόντως, δεν είχα καν προσέξει ότι τα λαμπάκια είναι ακόμα αναμένα. Την άλλη εβδομάδα που θα ξαναβρεθώ στην Πόλη, θα ρίξω μια ματιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή