Εξανθρωπισμός η εξισλαμισμός;

Η Τουρκία βρίσκεται στη καρδιά των γεγονότων, και αυτή τη φορά έχοντας την καθολική στήριξη της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Ήταν το επιθυμητό, τα κατάφερε...

 Πέραν των ανεπίτρεπτων και καταδικαστικών μεθόδων του Ισραήλ, η Τουρκία ήταν αυτή που προκάλεσε μια από τις μεγαλύτερες διεθνείς κρίσεις των τελευταίων ετών, θυσιάζοντας στο βωμό του ''ανθρωπισμού'' λίγο από το ''αναλώσιμο''  ανθρώπινο δυναμικό της,

Στην χώρα αυτή, σχεδόν καθημερινά, δεκάδες άνθρωποι βρίσκουν φρικτό θάνατο από τις ενέδρες των ανταρτών του P.K.K. και τις επιχειρήσεις που διοργανώνει ο στρατός ως αντίποινα σε αυτές. Στην Τουρκία, εδώ και χρόνια, υπάρχει πόλεμος σε εξέλιξη. Παρόλα αυτά όμως η ισλαμική κυβέρνηση, σφυρίζοντας αδιάφορα, γυρνά την πλάτη της στα γεγονότα, βαφτίζοντάς τα ''τρομοκρατικές ενέργειες''. Η απολυταρχία του κυβερνώντος κόμματος, τρομερά διευκολυμένη από την παντελή έλλειψη αντιπολίτευσης, καλυμμένη με το μαύρο τσαντόρ της αδελφικής αληλεγγύης, έχει ως αυτοσκοπό την ισχυροποίηση του status της στο μουσουλμανικό κόσμο. Ειναί ενδεικτίκο να αναφερθούν τα δημοσιεύματα που αρχίζουν να πληθαίνουν, σχετικά με το πραγματικό υπόβαθρο του τουρκικού Ιδρύματος Ανθρωπιστικής Αρωγής, δηλαδή του ιδρύματος που διοργάνωσε την τουρκική αποστολή της νηοπομπής.

Αμέσως μετά την επίθεση, φήμη, που αφορούσε στην απέλαση των μελών της Τουρκικής Εβραϊκής κοινότητας από την χώρα, απλώθηκε σαν μαύρο σύννεφο στην επικράτεια. Ο Σαμί Χερμάν, πρόεδρος την εβραϊκης κοινότητας έφτασε στο σημείο να προβεί σε επίσημες ανακοινώσεις, που δήλωναν την λύπη και την στήριξη της τουρκικής πλευράς δια μέσω των συλλαλητήριων που επακολούθησαν αργότερα!!! Λίγο αργότερα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης διέψευσε τις φήμες.

Την ίδια ημέρα φανατικοί ισλαμιστές, οπαδοί του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), συγκεντρώθηκαν κατά χιλιάδες στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης, αλλά και έξω από το Προξενείο του Ισραήλ, μετατρέποντας τους χώρους διαμαρτυρίας σε μία μεταμοντέρνα έκδοση σημείων πόλης που κυβερνούνται απο τον ιερό νόμο της Σεριάτ. Κυρίες καλυμμένες όλοκληρες με μαύρα πέπλα και μουσάτοι κύριοι με σαρίκια σε απόσταση αναπνοής από το άγαλμα του τούρκου Εθνοπατέρα και ιδρυτή της εκκοσμικευμένης Τουρκίας, ήταν σίγουρα μία εικόνα που θα προκάλεσε σοκ στο κύκλο των Κεμαλιστών. Το ειρηνικό πλήθος εξέφρασε τη συμπαράσταση του προς τους Παλαιστίνιους ''αδερφούς του'' και την διαμαρτυρία για την φονική επίθεση, ρίχνοντας κατάρες στους Ισραηλινούς, καίγοντας σημαίες και ξύλινα ομοιώματα του άστρου του Δαυϊδ. Άραγε που να ήταν όλο αυτό το πλήθος στις πορίες που διοργανώθηκαν στην μνήμη του Χράντ Ντίνκ ή αυτές στην μνήμη των Αρμενίων;

Ευτυχώς η εποχή που η Τουρκία διέπραττε πογκρόμ φαίνεται να έχει περάσει,,,