Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Στην Ευρωπαϊκή Ασία ... Χαλκηδόνα μέρος 2

Έχοντας αφήσει πίσω μου το σπίτι που με φιλοξενούσε στο παρελθόν, πέρασα από την κεντρική πλατεία της Μπαχάριγιε. Στον χώρο αυτό δημιουργήθηκε μια όμορφη λιτή πλατεία, μετά το ξύλωμα του παλιού άσχημου συντριβανιού που δέσποζε εκεί και χρησίμευε ως καταφύγιο αστέγων. Από το πάνω μέρος της καινούργιας πλατείας διέρχονται οι μικροί κίτρινοι διάολοι (οκταθέσια λεωφοριάκια σε μορφή ταξί, στα τουρκικά dolmuş) που μεταφέρουν κομματάκι αβέβαια το ριψοκίνδυνο επιβατικό κοινό στην περιοχή κοινωνικό φαινόμενο - στο 'άπιαστο' Μποστάντζι. Με το βλέμμα μου να παρατηρεί ενδελεχώς τα λιγοστά ξύλινα αρχοντικά, που έχουν παραμείνει στην περιοχή, και τις γραμμές του τραμ να μου δείχνουν το δρόμο, στρίβω στο σοκάκι Τζεμ.




Με την μεγαλύτερη εφεύρεση του 21ου αιώνα (mp3 player) ρυθμισμένη στο ανώτατο όριο έντασης να μου τριβελίζει ηδονικά τα αυτιά, περπατούσα  αμέριμνα καταμεσής του δρόμου μέχρι το σημείο όπου εντοπίζεται η καθολική εκκλησιά της Κοιμίσεως της Θεοτόκου. Ξαφνικά  ένας έντρομος γεράκος μπροστά μου, κάνοντας μου έντονα νοήματα με τα χέρια του, με πλησίασε σχεδόν απειλητικά και με έσπρωξε προς το πεζοδρόμιο. Μέχρι να καταλάβω τι έχει συμβεί το νοσταλγικό τραμ πέρασε μπροστά από τα μάτια μου κατευθυνόμενο αργά αλλά σταθερά προς το λιμάνι της Χαλκηδόνας.' Ίσως τελικά να μην είναι αστικός μύθος οι δολοφονικές τάσεις των νοσταλγικών τραμ' αναφώνησα και συνέχισα το δρόμο μου.




Στο Μόδι εκτός από όμορφες παραθαλάσσιες κατοικίες, εκλεπτυσμένο κόσμο και χαλαρούς ρυθμούς θα μπορέσεις να βρέις ποδηλατόδρομους και κάδους σκουπιδιών,δύο πράγματα που συναντάς πολύ δύσκολα στην Πόλη. Δυστυχώς οι ποδηλατόδρομοι δεν είναι από τις προτεραιότητες της Μητροπολιτικής δημαρχίας ενώ όσο αφορά στους κάδους απορριμάτων, έχουν μειωθεί αισθητά σε όλη την Πόλη μετά τις βομβιστικές επιθέσεις των Κούρδων ανταρτών κατά τα προηγούμενα έτη. Λίγο πριν τον παραλιακό δρόμο του Μοδίου θα συναντήσεις μέσα στο εστιατόριο του Κότσου, το αγίασμα της Αγίας Ειρήνης. Η πρώτη φορά που το επισκέφθηκα ήταν μαζί με την πρώην συγκατοικό μου. Μπαίνοντας μέσα στο μικρό αγίασμα συναντήσαμε έκπληκτοι δύο παιδάκια που είχαν βρεί το άναμα των κεριών του υπόγειου ναού τουλάχιστον συναρπαστικό. Μόλις μας είδαν, ελαφρώς ντροπιασμένα σταμάτησαν το παιχνίδι τους, εγκαταλείποντας τον χώρο με γοργούς ρυθμούς.





Το σύμβολο της παραλίας του Μοδίου είναι αναμφισβήτητα η ιστορική αποβάθρα του. Η 'σκάλα' ,όπως λέγεται στα ρωμέικα, που έχει θέα τη γειτονική περιοχή Καλαμίς ,χρησιμοποιείται σήμερα ως εστιατόριο. Όπως έλεγε η ρωμέισα γειτονισά μου πέρσυ, η αποβάθρα αγοράστηκε από την ισλαμική κυβέρνηση απαγορεύοντας την πώληση αλκοόλ. Θυμάμαι χαρακτηρίστικα τα λόγια της : 'Χρόνια πριν εμείς εδώ κολυμπούσαμε, ντυνόμασταν πιο ευρωπαϊκα, διασκεδάζαμε ελεύθερα . Πλέον δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά.Τώρα τι, θα μας απαγορεύσουν και το ποτό; ' Εκείνη την περίοδο πλήθος κόσμου συχνά πυκνά πήγαινε έξω απο την αποβάθρα, πίνοντας μπύρες, για να εναντιωθεί στην απόφαση.Η καλύτερη ώρα για να επισκεφτείς την παραλία του Μοδίου με την μοναδική θέα του αχνού περιγράμματος της θρυλικής Αγίας Σοφιάς, του Μπλε Τζαμιού με τους έξι μιναρέδες και της Πρώτης, του πρώτου νησιού των Πριγκηπονήσων, είναι λίγο πριν την δύση του ηλίου. Οι αποχρώσεις του μώβ που παίρνει ο ουρανός επίσφραγιζει τα λόγια των ερωτευμένων ζευγαριών που κάθονταιι κάτω από τα ψηλά δέντρα της παραλίας, ενώ η δροσιά και το ελαφρύ αεράκι που φέρνει μαζί του το σούρουπο φέρνει ευφορία στους ανθρώπους που τρέχουν κατά μήκος της παραλίας.






Μετά την δύση του ηλίου επέστρεψα φευγαλέα στο λιμάνι με σκοπό να επιβιβαστώ στο καράβι που θα με μετέφερε πίσω στην Ευρώπη. Τα κραξίματα του σμήνους των γλάρων και οι διαπεράστικες στριγκλιές των τσιγγάνων πωλητριών λουλουδιών ( karanfıl bir milyoοοοοοοοοοn... ένα εκατομύρριο η γαρδένια) , προφανώς επηρρεασμένες από την εποχή της υποτιμημένης λίρας με συντρόφευαν μέχρι την άφιξη του καραβιού. Αφού επιβιβάστηκα, κάθισα στο εξωτερικό πλαινό μέρος του πλοίου έχοντας μπροστά μου τις πύλες τις αποβάθρας, που ετοιμάζονταν να κλείσουν. Πάντα μου άρεσε να κάνω χάζι τον κόσμο που έτρεχε βιαστικά για να προλάβει το πλοίο αλλα και αυτούς που τελικά δεν τα κατάφερναν, κοιτάζοντας το καράβι να αναχωρεί πίσω από τις σφραγισμένες πόρτες. Κάπως έτσι αποχαιρέτησα για άλλη μια φόρα  την όμορφη Χαλκηδόνα...

6 σχόλια:

  1. "Bi milyooooon bi milyooooooon"! Kathe fora pou pernousame apo kei tis anaparistousa tis tsigganoules! Mou thumises Kwsta mou tin wraioteri periodo tis zwis mou! Ekeinous tous 7 mines pou imoun stin kwnstantinoupoli me tin Angie..kai tous 5 ex autwn kai mazi sou sto Modi! Nostalgia, sugkinisi kai agapi gia ena apo ta meri pou einai mes stin kardia mou! Yazmaya devam et...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Α ρε πρώην συγκάτοικε... Με πήγες τόσο πίσω που τα μάτια μου είναι ακόμα βουρκωμένα... Η γραφή σου είναι εικονοπλαστική: χωρίς φωτογραφίες, ζωγραφίζεις στη φαντασία του κάθε αναγνώστη... Δημιουργέις νοσταλγία κ συγκίνηση σε όσους γνωρίζουν και εικονογραφημένα ερωτηματικα σε όσους δεν γνωρίζουν... Συνέχισε να μας ταξιδεύεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΜΑΣ ΘΥΜΙΣΕΣ ΠΟΛΛΑ
    ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κώστα κατ'αρχάς ευχές για τις γιορτή σου! Αλλά και ευχές για να μας παρασέρνεις έτσι όπως σε αυτό το 2ο μέρος...Εγώ πάντως θα σου ξαναζητήσω περισσότερα χαλκηδόνεια ερεθίσματα σύντομα!
    Sağ ol!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Απίθανες φωτογραφίες, όπως απίθανη και όλη η διαδρομή που έκανες. Διαβάζοντάς της, ένοιωσα πως είμαι εκεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. me thymame na arazw apogevma stin problita tou kadikoy kai na akuw apo to diplano odeio na kanun probes... klaps

    ΑπάντησηΔιαγραφή